Co-ouderschap. Een mooie term en het klinkt wel interessant, maar wat is het precies? Zoals zo vaak heeft Wikipedia het antwoord: “Co-ouderschap is het samen opvoeden van kind(eren) door beide ouders, die niet samenwonen.”
Als je verder leest dan zie je staan dat co-ouderschap in België al sinds 1995 wettelijk geregeld is. Belgische ouders die gaan scheiden worden automatisch co-ouders en blijven dus samen verantwoordelijk voor onder meer de opvoeding van hun kinderen. Slechts bij wijze van uitzondering kan de rechter anders beslissen, bijvoorbeeld als een van de ouders de kinderen mishandelt.
Nederland
In Nederland echter, is co-ouderschap niet in de wet verankerd. Wat wel verplicht is als er minderjarige kinderen in het spel zijn, is een ouderschapsplan (maar daarover later in een ander blog meer).
Verder moet een rechter er aan te pas komen als een huwelijk of geregistreerd partnerschap wordt ontbonden en er kinderen betrokken zijn. Want hoewel het gezamenlijk ouderlijk gezag na een scheiding automatisch doorloopt, kan aan de rechter gevraagd worden om hiervan af te wijken. Ook kinderen van 12 jaar of ouder mogen hierover hun zegje doen.
Gelijkwaardig
Kinderen in Nederland hebben recht op gelijkwaardig ouderschap na scheiding. Maar dit betekent dus niet dat de ouders verplicht voor co-ouderschap moeten kiezen. Bij gelijkwaardig ouderschap kan het best zo zijn dat het kind bij één ouder woont en bijvoorbeeld slechts de weekenden bij de andere ouder vertoeft.
Maar het bovenstaande geldt dus alleen bij scheiding van ouders die getrouwd of geregistreerd partner waren. Welke rechten hebben kinderen van voorheen samenwonende ouders dan? Daar kan ik weinig over vinden helaas.
Weet iemand van jullie het antwoord?
- Afbeelding: Broken Heart Grunge via photopin