De maand december kan moeilijk zijn voor gescheiden ouders. Zeker als het je eerste Kerst is ná de scheiding, want vorig jaar vierde je nog gezellig Kerst als gezinnetje en dit jaar zit je een aantal dagen helemaal alleen voor de kerstboom.
(dit is een kopie van de blog die ik voor Mies Magazine heb geschreven: http://miesmagazine.com/je-kinderen-zijn-je-kinderen-niet/)
Ook voor je kind zal het raar zijn, Eerste Kerstdag bij papa en Tweede Kerstdag bij mama (of andersom) en Oud & Nieuw met maar één ouder.
Zelfmedelijden
Op de momenten dat je allen bent, schieten je gedachtes alle kanten op en het is niet meer dan logisch dat je in zelfmedelijden verdrinkt. En eigenlijk voelt die pijn wel lekker, hoe paradoxaal dat ook klinkt. Maar je moet er voor waken dat het niet te ver doorschiet. Gelukkig wordt het elk jaar makkelijker, ‘normaler’, maar toch blijf je je kind op momenten missen.
Loslaten
Maar kinderen krijgen betekent ook leren loslaten. Of je nu als ouder samen bent of gescheiden, je kinderen loslaten moet je op een gegeven moment sowieso. Hoe groter ze worden, hoe duidelijker dat wordt. Eerste keer naar de crèche, eerste keer slapen bij opa en oma, eerste keer alleen op de fiets naar school… genoeg voorbeelden.
Groei
En de maand december helpt dan niet mee. Maar in plaats van in zelfmedelijden te schieten kan je ook bedenken hoe veel je gegroeid bent als ouder, hoe veel je geleerd hebt de afgelopen jaren. Vergelijk maar hoe je je voelde die eerste maanden, jaren van je eerstgeborene en nu. Ik was in iedere geval heel onzeker in die begintijd. Doe ik het zo wel goed? Kan ik dat niet beter anders doen?
En nu, na al die jaren denk ik, goh, dat hebben we toch maar mooi geflikt! We hebben een super knap en grappig kind (dat vinden we toch allemaal als ouder?). Apetrots ben ik op hem (en indirect dus ook op mezelf en zijn moeder).
Kahlil Gibran
Maar toch blijf je af en toe die moeilijke momenten houden. Mij helpt het dan om een gedicht van Kahlil Gibran erbij te pakken. Met dank aan de moeder van mijn kind die mij op dit gedicht heeft gewezen (ik spreek bewust niet van ‘mijn ex-‘ omdat aan die term vaak een negatieve associatie hangt). Dit gedicht is ook goed te gebruiken als je kind met de andere ouder op vakantie gaat. Overigens zijn er meerdere vertalingen van dit gedicht maar persoonlijk vind ik dit de mooiste:
KINDEREN
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ‘s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen wonen in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden,
maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen waarmee je kinderen
als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn;
Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die sterk en standvastig is.
—
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe maar bovenal heel veel plezier deze feestdagen!
Jullie relatie loopt al een hele tijd niet meer zoals het zou moeten en diverse lange gesprekken met elkaar en sessies met de relatietherapeut mochten ook niet baten. Samen hebben jullie al van alles geprobeerd maar het werkt gewoon niet meer.